
Welkom bij Das Lekker Dan alles Nederlandstalig van romantisch tot feest.
Ik was nog maar een jochie, een jaar of tien,
Geen zorgen aan m’n hoofd, alleen plezier misschien.
Voetballen tot laat, met gaten in m’n broek,
Het leven was toen simpel, ja dat was genoeg.
Vijftien jaar, pubertijd, m’n kop vol dromen,
Dacht dat ik de wereld al had ingenomen.
M’n eerste zoen, een beetje ongemak,
Maar ik voelde me een koning, al ging het voor geen zak.
Door de jaren heen, lach ik om wat is geweest,
De tijd vliegt voorbij, soms te langzaam, soms een feest.
Elke fout en elke traan, hoort gewoon bij wie ik ben,
Door de jaren heen, werd ik steeds meer mens.
Ach, achttien jaar, m’n eerste echte liefde,
Ik dacht: dit is voor altijd, ik zweer dat ik haar liefhad.
Maar het leven had andere plannen voor mij,
Nog steeds achttien, en ja hoor — daar kwam nummer twee voorbij.
Ze had blond haar en een lach zo zacht,
Ik dacht: dit is het echt, nu heb ik het volbracht.
Maar voor ik het wist, stond ik weer alleen,
’t Leven leerde me lachen, maar soms doet het ook gemeen.
Door de jaren heen, lach ik om wat is geweest,
De tijd vliegt voorbij, soms te langzaam, soms een feest.
Elke fout en elke traan, hoort gewoon bij wie ik ben,
Door de jaren heen, werd ik steeds meer mens.
Eenentwintig jaar, alweer een ander verhaal,
Wat is er toch met mij, het wordt haast een signaal.
Ik zoek naar liefde, maar vind steeds een ander,
En elke keer denk ik: dit keer duurt het langer..
En nu ik zeg maar rijper ben, ik zeg maar niet hoe oud,
Heb ik er een die van mij houdt.
Ik heb gelachen, verloren, en weer opgebouwd,
En eerlijk is eerlijk — nu voelt het echt vertrouwd
Door de jaren heen, lach ik om wat is geweest,
De tijd vliegt voorbij, maar ik heb geen vrees.
Elke fout en elke traan, maakt me wie ik ben,
Ben ik blij, dat ik mezelf nog steeds herken.
Door de jaren heen…
Blijf ik gewoon wie ik ben.
Geen zorgen aan m’n hoofd, alleen plezier misschien.
Voetballen tot laat, met gaten in m’n broek,
Het leven was toen simpel, ja dat was genoeg.
Vijftien jaar, pubertijd, m’n kop vol dromen,
Dacht dat ik de wereld al had ingenomen.
M’n eerste zoen, een beetje ongemak,
Maar ik voelde me een koning, al ging het voor geen zak.
Door de jaren heen, lach ik om wat is geweest,
De tijd vliegt voorbij, soms te langzaam, soms een feest.
Elke fout en elke traan, hoort gewoon bij wie ik ben,
Door de jaren heen, werd ik steeds meer mens.
Ach, achttien jaar, m’n eerste echte liefde,
Ik dacht: dit is voor altijd, ik zweer dat ik haar liefhad.
Maar het leven had andere plannen voor mij,
Nog steeds achttien, en ja hoor — daar kwam nummer twee voorbij.
Ze had blond haar en een lach zo zacht,
Ik dacht: dit is het echt, nu heb ik het volbracht.
Maar voor ik het wist, stond ik weer alleen,
’t Leven leerde me lachen, maar soms doet het ook gemeen.
Door de jaren heen, lach ik om wat is geweest,
De tijd vliegt voorbij, soms te langzaam, soms een feest.
Elke fout en elke traan, hoort gewoon bij wie ik ben,
Door de jaren heen, werd ik steeds meer mens.
Eenentwintig jaar, alweer een ander verhaal,
Wat is er toch met mij, het wordt haast een signaal.
Ik zoek naar liefde, maar vind steeds een ander,
En elke keer denk ik: dit keer duurt het langer..
En nu ik zeg maar rijper ben, ik zeg maar niet hoe oud,
Heb ik er een die van mij houdt.
Ik heb gelachen, verloren, en weer opgebouwd,
En eerlijk is eerlijk — nu voelt het echt vertrouwd
Door de jaren heen, lach ik om wat is geweest,
De tijd vliegt voorbij, maar ik heb geen vrees.
Elke fout en elke traan, maakt me wie ik ben,
Ben ik blij, dat ik mezelf nog steeds herken.
Door de jaren heen…
Blijf ik gewoon wie ik ben.
